Onze gezinssituatie is - op zijn zachtst gezegd - complex. Voor zij die ons niet zo goed kennen, leg ik even uit hoe het in elkaar zit.
Ik, Jorinde, woon in Sijsele, samen in een huis met mijn ouders en twee kinderen. Mijn kinderen zijn één weekend op twee bij hun papa, en de rest van de tijd bij mij.
Tom woont schuin tegenover ons met zijn drie kinderen in de weken dat zijn kinderen bij hem zijn. Hij en zijn ex-vrouw hebben een week/week regeling. In de weken dat zijn kinderen bij hun mama zijn, woont hij de facto bij ons. Het is ook telkens dat weekend dat mijn kinderen bij hun papa zijn, en dat we dus voor ons tweetjes hebben. Dan kiezen we in welk huis we verblijven afhankelijk van waar we zin in hebben of waar we aan het werk zijn.
Dat lijkt misschien op het eerste zicht erg chaotisch, maar na een tijdje hebben we hierin wel ons ritme gevonden. Een ritme dat voor de kinderen van essentieel belang is om zich rustig en veilig te voelen. We proberen in de complexe regeling zoveel mogelijk voorspelbaarheid te steken, zodat ze weten waar ze aan toe zijn.
Maar af en toe gooien we het ook eens helemaal overhoop: wanneer we op vakantie gaan, bijvoorbeeld.
In de herfstvakantie planden we een midweek in Centerparcs Zandvoort, met onze 5 kinderen, 4 nachten/5 dagen in een huis voor 10 personen. Aangezien zowel mijn zoon als Tom zijn oudste zoon veel nood hebben aan voorspelbaarheid, structuur en veiligheid wisten we dat de uitdaging lag in proberen tegemoet te komen aan de uiteenlopende behoeftes van de kinderen. Want wanneer de kinderen overspannen raken, is het ook gedaan met onze rust. Dat is al keer op keer gebleken.
Dus pasten we ons aan en namen een aantal niet evidente beslissingen: we kozen om niet samen te slapen maar in plaats daarvan elk bij een kindje te gaan liggen dat die veiligheid nodig had. We deden de avondrituelen in onze aparte gezinnen, en splitsten regelmatig op tijdens de dag zodat de kinderen konden kiezen om eens in het huisje te blijven of juist wel elke dag te gaan zwemmen. Onze twee meiden kregen wat meer vrijheid zodat ze hun eigen ding konden doen en elke avond was filmavond, terwijl schermtijd anders streng gelimiteerd is. Kortom, we deden als koppel en als ouders veel water bij de wijn.
Op andere vlakken boden we dan weer extra structuur. In de opleiding opstellingswerk die we deze zomer volgden, konden we ervaren wat het effect van de plaats aan tafel kan zijn op de dynamiek in een (samengesteld) gezin. Dus kozen we op dag één (en onder luid protest) zelf waar de vaste plaatsen van die week zouden zijn. Na de 3e maaltijd was het protest uitgedoofd en konden we zelf voelen hoe er een zekere rust neerdaalde tijdens de maaltijden. We hielden aan vaste slaaptijden en aan 3 maaltijden samen, zodat er elke dag vaste ankerpunten waren.
Wanneer je zo gefocust bent op de praktische kant en op hoe het is voor de kinderen, is het makkelijk om als koppel de verbinding wat te verliezen. Dat we de verwachtingen voor de reis op voorhand goed besproken hadden zorgde al een realistische ingesteldheid. Daarnaast schonken we extra aandacht aan kleine momenten van verbinding: een extra knuffel, eens koffie maken voor elkaar en een goede portie humor. En we wisten dat naarmate de week vorderde en de spanning bij de kinderen steeg, we ook elkaar wat meer ruimte moesten geven, terwijl we tegelijk bewust momenten van verbinding creëerden wanneer we even alleen waren.
Deze vakantie was een mini-versie van wat in ons gezin op grotere schaal ook gebeurt: we moeten balanceren tussen wat leuk is (maar druk) en wat rust brengt (maar minder leuk is). Zowel voor de kinderen als voor onszelf is het telkens opnieuw zoeken naar die balans, en regelmatig merken dat we even te ver ging in de ene richting of in de andere.
Essentieel daarin blijft de communicatie tussen ons als koppel. Met elkaar regelmatig dezelfde vragen te stellen:
Hoe heb jij dat beleefd? Hoe was dat voor jou?
Had iets anders je beter geholpen in die situatie?
Ontbreekt er voor jou op dit moment iets in onze relatie/in ons leven? Wat is dat dan? Wat kunnen we daar samen aan veranderen?
Hoe gaat het met jouw kindjes? Hoe staan ze ten opzichte van ons gezin? Wat hebben ze nodig?
KInderen groeien snel, en hun behoeften veranderen. Maar ook wij gaan door onze seizoenen en ook onze behoeften en verlangens evolueren met elk jaar, elke maand en (zeker als vrouw) haast iedere dag.
Het evenwicht zoeken tussen structuur en flexibiliteit is niet evident, maar het is een vaardigheid die beter wordt met oefening. Wij hebben duidelijk gekozen voor een gezinssituatie waarin we veel kunnen oefenen en veel kunnen leren. Wij niet alleen, ook van onze kinderen wordt best wel wat aanpassingsvermogen verwacht. Maar wanneer we met zachtheid, met open geest en open hart naar elke uitdaging blijven kijken, blijkt telkens weer welke rijkdom daarin verscholen ligt.
Comments